Cesur, sadık ve onurlu. Ortaçağda ideal bir şövalyenin özellikleri böyle tarif edilebilirdi…. Yüzyıllar boyunca hem saygı gören hem de herkesin gözünde farklı bir yer edinen şövalyelik, ortaçağ edebiyatı ve folkloru sayesinde tanınır hale gelmiştir. Ortaçağ şövalyeleri ve yaşamları hakkında az bilinen 10 gerçeğe bir göz atalım!
Kaynak:https://www.history.co.uk/articles/6-…
Bugün şövalye kelimesini duyduğunuzda muhtemelen iki şey düşünürsünüz. Kadınlara her zaman centilmen davranan, kapısını açan, şemsiyesini tutan, soğukta ceketini veren, değerli görevleri olan bir erkek. Ya da tehlikede olan genç bir kızı kurtarmak için ejderhalarla bile savaşan parlak zırhlı bir adam…
Bütün bunlar, binlerce yıldır okuduğumuz beyefendi, kurtarıcı ve prensesi kurtaran sadık adam profilinden geliyor. Ancak şövalyelik, bu çağdaş ve biraz gerçekçi olmayan profilden oldukça farklı bir şeydi. Her şeyden önce, tüm şövalyelerin her durumda ve her an belirli bir şekilde davranmasını sağlayan, kuralları ve beklentileri olan etik bir koddu! Şövalyeliğin nasıl bir şey olduğunu merak edenler için şövalyeler ve yaşadıkları hayat hakkında 10 farklı gerçeği araştırdık!
1. Şövalyelik resmi olmayan bir koddu.
Tüm şövalyelerin kesinlikle uyması gereken bir kurallar listesi diye bir şey yoktu. Zamanla daha popüler hale geldi ve idealize edildi ve onlardan beklenenler ve uymaları gerekenler yazılmadı, herkes tarafından biliniyordu.
2. Yine de 12. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar çeşitli versiyonları olan Roland Destanı’ndan yola çıkarak beklentinin ne olduğu hakkında fikir edinebiliriz.
Roland Destanı’nda bahsedilen şövalye yeminleri şu şekildeydi:
Tanrı’dan ve kilisesinden korkun.
Rab’be cesaret ve inançla hizmet edin.
Zayıfları ve savunmasızları koruyun.
Onurun ve zaferin için yaşa.
Kadınların onuruna saygı gösterin.
3. Ayrıca Fransız tarihçi Leon Gautier’e göre şövalyeliğin on emri vardır.
- Gautier, 1882 tarihli La Chevalerie adlı kitabında şövalyeliğin on emrini özetledi:
· Kilisenin öğretilerine inanın ve tüm talimatlarını yerine getirin.
· Kiliseyi sürekli savun.
Zayıf ve savunmasızlara saygı gösterin ve onları koruyun.
· Düşmanlarınızdan asla korkmayın.
· Ülkeni sev.
· Kâfirlerle savaşmaktan asla çekinme ve onlara merhamet etme.
· Allah’ın kanunlarına aykırı olmadığı sürece tüm feodal görevlerinizi yerine getirin.
· Asla böbürlenmeyin veya sözünüzü bozmayın.
· Sonsuza dek cömert olun.
· Zulme ve haksızlığa karşı daima dik dur.
4. Sadece varlıklı ve tanınmış ailelerin çocukları şövalye olabiliyordu.
Orta Çağ’da birden fazla şövalye en güzel savaşçılar olarak öne çıkmıştır. Şövalyeler, ülkedeki en zengin ailelerden geldikleri ve hepsi de soylu oldukları için en uygun atlara, en iyi silahlara, gelişmiş zırhlara ve yüksek eğitim seviyelerine sahip olacaklardı.
5. Eğitimleri çok değerliydi ve uzun sürdü.
Şövalyeler zaten güçlü ailelerin çocukları olduklarından, gerçekten şövalye olduklarında kendilerini en uygun atlarla, zırhlarla ve silahlarla donatabilirlerdi. Ancak şövalye olmak kolay bir şey değildi. Onlar için eğitim henüz 7 yaşında, yani daha küçücük bir çocukken başlamış ve tam anlamıyla hazır olmaları 14 yıl sürmüştür.
6. Sonunda herkesin izlediği, bir tarafın kesin olarak öldüğü turnuvalara katılmak zorunda kaldılar.
Şövalyelere eğitimlerinin ilk gününden itibaren rekabet öğretildi ve katılmak zorunda oldukları kanlı turnuvalar, rekabet ortamını sağlayan en değerli şeydi. Şövalye turnuvaları, soylu kültürün bir parçasıydı ve herkesin izlemeye can attığı bir seyirci etkinliğiydi.
7. Hiçbir koşulda öldürecek rastgele engelleri yoktu.
Şövalyelere öldürme yetkisi veren bir savunma protokolü vardı. Bu protokoller sayesinde, şövalyeler, rastgele bir savaş sırasında veya başka bir dış durum sırasında birini öldürmeleri durumunda meydana gelebilecek herhangi bir yasal işlemden muaf tutulmuştur.
8. O zamanlar sebzelerin insanları zehirlediğine inanılır ve etle beslenirdi. Ve elbette, en iyi ve en iyi etlerle ziyafet çekenler şövalyelerdi…
“Yeşil salatalardan ve çiğ meyvelerden kaçının çünkü sizi ciddi şekilde hasta edebilirler” Orta Çağ’da yaşasaydınız sık sık duyacağınız bir söz olurdu. İddialarımıza göre o dönemde bir veya birkaç kişinin zehirli ot veya mantar yemesi nedeniyle böyle bir fikir ortaya çıktı… Üstelik o dönemde et çok değerli bir şeydi, sebze ve meyve yerine domuz eti tüketiliyordu. Ancak, şövalyelik yüksek bir sosyal statü sağladığından, her zaman olduğu gibi, şövalyeler her gün peynirli sığır eti, koyun veya kuzu eti tüketebilirlerdi.
9. Sağlıklı olduğunu düşündüğümüz en az 6 saat kesintisiz uyku süresi onlar için bir lükstü.
Tüm şan, şöhret, yüksek statü, iyi yemek ve her türlü muafiyete rağmen şövalyeler geceleri “Bırakın da böyle uyuyayım!” söyleyemediler. Vardiyalı yatabilecekleri bir sistemleri vardı. Her zaman nöbet tutmak ve etrafa bakmak gerekiyordu.
10. Ortalama yaşam süresi 30 kısa yıldı.
Orta Çağ’da insan vücudu ve hastalıkları hala anlaşılması gereken bir şey olduğundan, insanlar hastalıklara karşı çok daha savunmasız ve hasta olduklarında çok çaresizdi. Bu nedenle şövalyelerin ortalama yaşam süresi 30 yıldır. Ancak yaşam tarzları, yani çok az ve düzensiz uyumaları, meyve sebze yememeleri ve gereğinden fazla et tüketmeleri düşünüldüğünde kendilerine pek de iyi baktıkları söylenemez!
11. K2:
12. K3:
